ประธานาธิบดีผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริงซึ่งจะทำให้ชาติอยู่เหนือชนเผ่ายังมาไม่ถึง และประธานาธิบดีที่จะสร้างไลบีเรียให้ยืนยาวก็ยังไม่ได้ขึ้นสู่อำนาจ ชนชั้นทางการเมืองในไลบีเรียทั้งในอดีตและปัจจุบัน ซึ่งเป็นกลุ่มของผู้ด้อยโอกาสที่ไม่ธรรมดา อาจไม่สามารถแยกแยะบทเรียนจากความผิดพลาดที่เกิดขึ้นโดยรัฐบาลในอดีต หรือพวกเขาเพียงแค่โลภเกินไปและลืมคำสาบานเข้ารับตำแหน่งที่พวกเขาแสวงหา 170 ปีหลังจากได้รับเอกราช ชนชั้นทางการเมืองของไลบีเรียล้มเหลวในการสร้างประเทศที่ตอบสนองการพัฒนาทางเศรษฐกิจและสังคมที่ประชาชนต้องการ
ประธานาธิบดีและรัฐบาลทุกคน
ตั้งแต่ได้รับเอกราชกลับปฏิบัติต่อผู้มีสิทธิเลือกตั้งด้วยความดูถูกเหยียดหยาม รากฐานของประชาธิปไตยของไลบีเรียมีต้นแบบมาจากสหรัฐอเมริกา (USA) ซึ่งเป็นดินแดนแห่งเสรีภาพและเสรีภาพ
อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์แบบทาสของอเมริกากับคนผิวดำได้ทิ้งความทรงจำที่ลบไม่ออกเกี่ยวกับอดีตทาสผิวดำชาวอเมริกันผิวขาวบางคนที่กลัวการแพร่กระจายของเมล็ดพันธุ์คนผิวดำเมื่อทาสได้รับการปลดปล่อยในปี 1800 สนับสนุนการสร้างด่านหน้าในแอฟริกาเพื่อส่งกลับอดีตทาส
สิ่งนี้ทำให้เกิดประเทศอิสระในแอฟริกา – ไลบีเรีย – ที่ซึ่งชายผิวสีกลุ่มแรกได้รับอิสรภาพ กระตือรือร้นที่จะกลับบ้านเพื่อพิสูจน์ให้คนผิวขาวเห็นว่าพวกเขาสามารถปกครองตนเองได้ ก่อตั้งสาธารณรัฐที่เก่าแก่ที่สุดของแอฟริกา แทนที่จะทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่เพื่อประชาชนของพวกเขา “ชายและหญิงคู่แรก” ที่ประกาศเอกราชของไลบีเรียเมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2390 กลับตกเป็นเหยื่อของความโลภและเริ่มปฏิบัติต่อชาวไลบีเรียซึ่งเป็นชนพื้นเมืองซึ่งเป็นพลเมืองชั้นสองของพวกเขา”
“สาธารณรัฐใหม่ก่อตั้งขึ้นในมอนโรเวีย เมืองหลวงของไลบีเรีย และพลเมืองที่เหลือของประเทศถูกมองว่าเป็น “คนป่าเถื่อน”
หลังจากประธานาธิบดี 24 คนและประธานาธิบดีชั่วคราวหลายคนในช่วงสงครามกลางเมือง (พ.ศ. 2532-2546) ชาวไลบีเรียก็ยังไม่ได้เลือกประธานาธิบดีผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง ประธานาธิบดีสำหรับชาวไลบีเรียทุกคน ไม่ใช่แค่สำหรับคนกลุ่มเล็กๆ ที่เป็นผู้ควบคุมความมั่งคั่งทางทรัพยากรธรรมชาติของประเทศ
จากประธานาธิบดีโจเซฟ เจนกินส์ โรเบิร์ตส์ ไปจนถึงเอลเลน จอห์นสัน เซอร์ลีฟ ผู้นำไลบีเรียยังไม่เคยเรียนรู้บทเรียนใดๆ จากอดีตประธานาธิบดี
ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2390
ถึง พ.ศ. 2523ตำแหน่งประธานาธิบดีจัดขึ้นโดยลูกหลานของอดีตทาสที่รู้จักกันในชื่อ “อเมริกา-ไลบีเรีย” หรือคองเกา [คองโก] เท่านั้น หนึ่งในประธานาธิบดีที่ดำรงตำแหน่งยาวนานที่สุดคือ William VS Tubman ซึ่งปกครองไลบีเรียมานานกว่า 27 ปี เมื่อประธานาธิบดีวิลเลียม อาร์. โทลเบิร์ตเข้ามาแทนที่ทับแมนในปี พ.ศ. 2514 หลังจากการถึงแก่อสัญกรรมของเขา ประชาชนเริ่มตื่นตระหนกต่อการเปลี่ยนแปลงและพรรคการเมืองฝ่ายค้านกลายเป็นศัตรูกับการปกครองของโทลเบิร์ต สถานะที่เป็นอยู่กำลังจะเปลี่ยนไปเมื่อกลุ่ม “Progressives” ซึ่งเป็นแนวร่วมฝ่ายค้านที่เพิ่งสร้างใหม่หยุดเรียกร้องการเปลี่ยนแปลงในทันที
วิสัยทัศน์ในอุดมคติถูกละทิ้ง คำปรารภและวิสัยทัศน์ในการก่อตั้งของไลบีเรียพยายามสร้างประเทศที่ส่งเสริม “เอกภาพ เสรีภาพ สันติภาพ เสถียรภาพ ความเสมอภาค ความยุติธรรม และสิทธิมนุษยชนภายใต้หลักนิติธรรม พร้อมโอกาส” สำหรับทุกคน
การก่อตั้งสาธารณรัฐคนผิวดำที่เป็นอิสระแห่งแรกในแอฟริกา นานก่อนที่ประเทศอื่นๆ ในแอฟริกาจะลุกขึ้นมาแทนที่โดยชอบธรรมในประวัติศาสตร์โลก ทำให้ “พวกนิโกร” มีความหวังใหม่ในการปกครองตนเอง
หลายประเทศในแอฟริกาประกาศเอกราชในอีกกว่าศตวรรษต่อมาในทศวรรษที่ 1950 และ 1960 (กานา กินี ไอวอรี่โคสต์ ฯลฯ) จากเจ้าอาณานิคม เช่น ฝรั่งเศส สหราชอาณาจักร โปรตุเกส และสเปน
ความหวังดังกล่าวมอดลงเรื่อยๆ เมื่อรัฐบาลชุดแล้วชุดเล่ายังคงดำเนินนโยบายแบบเดิมๆ ซ้ำๆ แบบ “แบ่งแยกแล้วยึดครอง” ในขณะที่ยังคงให้การมีส่วนร่วมของชนพื้นเมืองในการปกครองประเทศเหลือน้อยที่สุด
Credit : walkofthefallen.com
missyayas.com
siouxrosecosmiccafe.com
halkmutfagi.com
synthroidtabletsthyroxine.net
sarongpartyfrens.com
finishingtalklive.com
somersetacademypompano.com
michaelkorscheapoutlet.com
catwalkmodelspain.com
